Fien en haar dochter Stéphanie bezochten India van 22 november tot 2 december 2023. Ga mee op ontdekking.

Op 22 november 2023 vertrok ik voor m’n derde keer naar India, ditmaal
samen met mijn dochter Stéphanie. India, het land dat voor mij nog steeds
ongelooflijk boeiend is en zal blijven.
Na een vlucht van Zaventem naar Zurich hadden we enkele uren later onze vlucht naar New Delhi.
Bij aankomst werden we opgewacht door Jacques Deceuninck met wie we het ganse verblijf zouden samen reizen. Hij heeft alles voor ons geregeld wat betreft binnenlandse vlucht, vervoer ter plaatse en de te bezoeken projecten.
We waren in veilige handen. Dankjewel Jacques om dit voor ons mogelijk te maken.
Jacques heeft heel veel ervaring met het land, hij reist er al meer dan 20 jaar naartoe.
Toen wij aankwamen was het reeds middernacht, Europees uur, dus moesten we ons uurwerk 4u30 vooruit schuiven.
23 november
Na een korte nacht hadden we een binnenlandse vlucht richting Ranchi waar we overnachtten.
24 november
’s Morgensvroeg vertrokken we voor een 3-daagse naar Dhanwar, een wonder-lijke plaats waar Jacques een mooi project heeft.
Het werd een autorit van maar liefst 8 uur.
Dhanwar is een missie diep in de jungle van de deelstaat Chhattisgarh die werd opgericht door pater jezuïet Sidon Maes.
Bij aankomst werden we enthousiast verwelkomd door de kinderen en de
verantwoordelijken.
De school heeft 800 kinderen, waarvan 400 internen en 400 externen.
Ze wordt gerund door vier zusters van St. Anna waaronder één heel onmisbare zuster, Sr. Jocelyne die misschien wel een beetje de pilaar van Dhanwar is.
De zusters nemen de verantwoordelijkheid op voor de meisjes en vier paters jezuïeten voor de jongens.
Jongens en meisjes hebben gescheiden slaapzalen.
Er is pas sinds 2009 elektriciteit, eerder werden twee generatoren gebruikt van 18u tot 21uur.
Eén van de meisjes volgde een cursus naaien in Baremarcha en is ondertussen terug in Dhanwar waar ze nu andere meisjes opleiding geeft en waarbij ze hun kleren nu zoveel mogelijk zelf maken en een deel zelfs verkopen.
Ze leveren heel mooi werk.
Ondertussen is er ook een nieuw dispensarium in gebruik genomen waarbij
kinderen en ook volwassenen kunnen langsgaan o.a. voor vaccinatie,
Riva-Rocci controle….
Er is eenmaal per week een dokter aanwezig.
Er is ook een bevallingsruimte voorzien.
Sr. Jocelyne (verpleegkundige) doet ook huisbezoeken (met de moto) in de
omliggende dorpen, waarvoor ze erg gewaardeerd wordt.
25 november
Om 7u maakten we een
stevige ochtendwandeling naar de heuvel dichtbij, waar we een heel mooi uitzicht hadden over de campus.
Om 8u gingen we ontbijten en vervolgens vertrokken we richting Bhaiswar.
Deze bestemming ligt nog een stuk verder in de jungle, een rit van wel 4 uur.
Het project houdt in: extra klassen, toiletten en pc’s
installeren.
Dit is echter een project van Jacques.
Even over de middag arriveerden we en genoten opnieuw van een hartelijke
ontvangst met optredens, muziek en dans.
Stel je voor: 520 jongens en meisjes!
Na ons bezoek keerden we terug naar Dhanwar.
Wat een verrassing! Toen we arriveerden stond onze foto in volle glorie op reclame-spandoeken.
26 november
Na een verkwikkende nacht en een lekker ontbijt wachtte ons een nieuwe
verrassing! Het was immers feest van Christus Koning en de traditie van
processie is daar nog erg levendig.
Ik verzonk daar wat in nostalgische herinneringen toen ik als kind mee stapte in de processie in mijn eigen geboorteplaats. Dochter Stéphanie deelde die
heimwee niet.
Na de processie was er een mis, waarbij hindoes, moslims en christenen broederlijk naast elkaar schoven. In het verre Vlaanderen is dat uitzonderlijk….
Vandaag woonden we de opening bij van het nieuwe gebouw waar wij drie nachten hebben geslapen, een hele ceremonie waar ook de kinderen aan deel-namen.
27 november
In de vroege ochtend verlie-ten we de staat Chhattisgarh en reden we terug naar de staat Jharkhand. We gingen nu richting Ranchi met een tussenstop in Gumla.
Daar hebben we het werk van Marc De Brouwer (afkomstig uit Brugge) bezocht,
de vele waterputten die hij installeerde.
Hij was één van de laatste missionarissen die in Gumla verbleef. Hij bezorgde de plaatselijke bevolking duizenden waterputten, zodat ze wat meer zelfred-zaam werden. Hij richtte zelfhulpgroepen op voor de vrouwen en het viel op dat zij helemaal niet schuchter zijn en goed hun mannetje kunnen staan.
Eén van zijn vroegere medewerkers (Sr. Anna) zet zijn werk hier verder.
Vandaar reden we naar het hotel.

28 november
Na het ontbijt kwam father George (Kerketta) ons oppikken en gingen we
richting Asha Kiran die gerund wordt door zusters Ursulinen. (dicht bij Khunti en Bingaon).
We werden er heel hartelijk ontvangen met tromgeroffel, muziek, dans, sjaal en bloemenkrans die tot nu nergens ontbrak.
We kregen een rondleiding waar Sr. Esther de leiding nam, geflankeerd door
Sr. Jonita en Sr. Anita, de verantwoordelijke zusters voor de kinderen.
Asha Kiran werd gebouwd in 2007, initiatiefnemer hiervoor was Rotary Menen met hulp van de provincie West-Vlaanderen en Rotary Ranchi-South.
Hier worden verwaarloosde, kansarme meisjes opgevangen, een beetje zoals Kishor Nagar voor jongens (momenteel een 100-tal).
Er is ook een school aan verbonden voor jongens en meisjes.
200 kinderen volgen er les en ze worden verdeeld over 8 klassen.
We bezochten de klassen terwijl de leerlingen les hadden. Wat werkten ze goed mee en wat waren ze oplettend!! We bezochten het computerlokaal en ook de naaiklas. Er werd ondertussen ook al geïnvesteerd in kledij, linnen, hygiëne, naaimachines….

Nadien bezochten we het dispensarium voor eerste hulp dat zeer goed uitgerust en heel verzorgd is.
In de namiddag bezochten we Bingaon, waar de zusters (St. Anna) een sterk groeiende school hebben en daarnaast ook meewerken aan het Greenproject dat onder andere voor een deel ondersteund wordt door de gemeente
Wevelgem.
Pompen werden geïnstalleerd zodat er voldoende water is voor steeds meer gronden.
Er kunnen nu volop groenten worden gekweekt, hierdoor is meer gevarieerde voeding beschikbaar. Eenzijdige voeding zoals rijst kan deels vervangen
worden.
Het is een heel mooie realisatie, want wat ze zelf niet nodig hebben kunnen ze verkopen. Zo worden ze zelfredzamer.
Na het avondeten en het neerpennen van de hoofdpuntjes eindigen we dood-moe de dag…
29 november
We vertrokken in de vroege ochtend richting Dorea.
Hier werden we verwelkomd in de St. John’s High School, een heel snelgroeien-de school van 1509 leerlingen waarvan 250 internen.
Een klas van 106 kinderen is er niet abnormaal en wat een discipline!
Met de hulp van Kiwanis Roeselare realiseerde men een verdere uitbreiding zoals aankopen van laboratoria materiaal en meubilair, alsook een uitbreiding van de jongensslaapzalen.
Vandaar reden we richting Jamkuda, opnieuw de traditionele verwelkoming door de kinderen, een dorpsschool van 240 leerlingen die daar onderricht
krijgen tot ze 12 jaar zijn. De meeste kinderen gaan daarna naar St. Johns High School voor hun verdere studie.
Vervolgens bezochten we het nabijgelegen Jamkuda (gelegen in de jungle)
waar het Green Project startte in 2020 met hulp van de gemeente Wevelgem.
Hier werden eerst water-putten “geboord” omdat het grondwater heel diep zit.
De grond is er alleen geschikt voor fruitbomen, vooral papaja’s.
Ook andere bomen worden getest waaronder citroenbomen.
Wij mochten daar getuige van zijn!
Ondertussen hebben de mensen ook geleerd wanneer bomen moeten geplant worden, sommige voor, andere na de moesson.
Moe, maar voldaan reden we weer richting hotel voor een verkwikkende nacht.
30 november
In de vroege morgen vertrokken we richting Baremarcha.
Onderweg bewonderden we een mooie dam met prachtige idyllische beelden.
De wegen zijn er veel verbeterd, waar je vroeger nogal off-road reed, was er nu een asfalt- of betonweg.
De school telt 240 kinderen. Dit is een private school waar de kinderen een
bijdrage betalen om de leraars te kunnen financieren.
Een leraar krijgt een loon van 9000 roepies of 100 euro per maand. Kinderen moeten soms tot anderhalf uur stappen uit de bergen naar school. Hier zitten vooral tribaal-kinderen.
Rond 13u30 kwamen we aan op ons volgende bezoek, Vijaygiri. We werden opnieuw uitbundig onthaald door meer dan 1000 enthousiaste kinderen van deze jungleschool.

George Kerketta werkte hier 6 jaar in de school en de parochie, het is zijn streek en hij voelt er zich thuis.
Ondertussen was het al een heel eind na de middag en kregen we er lunch.
Daarna volgde een rondleiding in de computerklas waar Kiwanis Roeselare zorgde voor 10 computers, zodat de leerlingen heel wat vaardigheden kunnen bijleren. Er is ook een laboratoriumklas aanwezig.
We brachten ook een blitzbezoek aan het bijhorende hostel waar enkele leerlingen en leerkrachten verblijven aan het St Anne’s Primary Health Care Centre.
Na een opnieuw lange, maar indrukwekkende dag, gingen we slapen en zaten snel in dromenland.
1 december
Onze laatste dag India sloten we af in Ranchi.
Eerst kregen we de kans om het nieuwe Pater Lievensmuseum te bezoeken. Wat is dat een mooie realisatie geworden mede met behulp van de werkgroep uit Moorslede.
De paters jezuïeten mogen daar terecht fier op zijn.

Pater Lievens (uit Moorslede) was de man die het opnam voor de mensen-rechten van de bevolking van de stammen. Hij nam het op voor de uitgebuite
mensen. Er werden een aantal wetten goedgekeurd om hen te beschermen.
Regelmatig zijn er echter mensen die deze wetten trachten te omzeilen.
Daarvoor hebben de jezuïeten het Hoffman instituut opgericht waar juristen de stammenbevolking gratis bijstaan bij problemen.
Daarop volgde een korte ontvangst in het klooster waar jonge jezuïeten worden opgeleid.
Vandaar vertrokken we richting Kishor Nagar (jongensstad). Aangezien men nog niet volledig klaar was met de voorbereiding van ons bezoek, bezochten we eerst het
“Green Project” verbonden aan de school.
Het is een prachtig project waarbij allerlei testen worden gedaan met groenten, fruit en planten. Je kan er geen groente noemen die er niet getest wordt.
Het is een groot proefveld met appel, peer, appelsien, avocado, mango, limoen, tomaat, wortels, look en zelfs aardbei.
Mooi om zien hoe de perceeltjes verdeeld, beplant en geïrrigeerd worden.
Het irrigatiesysteem werkt als volgt: het water komt van de rivier, wordt
gepompt naar vier reservoirs en zo verder verdeeld over de velden.
Papaja’s en mango’s worden er al volop gekweekt waarvan er een stevige opbrengst is.
Na ons bezoek aan het Green Project wandelden we naar de school waar de jongens ons opwachtten met een indrukwekkend “Hearty welcome”.
Hier kwamen we aan het sluit-stuk van onze reis: de inhuldi-ging van de vijfde nieuwe slaapzaal genoemd naar de stichter van Kishor Nagar: dormitory Vic Van Bortel.
Met dank aan de werkgroep Kishor Nagar uit het Antwerpse en CSA-sponsors kon dit allemaal gerealiseerd worden.
Er zouden nu voldoende slaapzalen moeten zijn om de honderden jongens op een veilige manier onder te kunnen brengen. Van hen wordt wel verwacht dat ze hun slaapplek netjes houden.
Als slot van ons bezoek aan Kishor Nagar brach-ten we nog een bezoek aan de nieuwe keuken. Daar worden de maaltijden nu gegaard met stoom, wat eenvoudiger, hygiënischer en gezonder is dan de vorige methodes. Ik merk een intense verbetering sinds mijn vorig bezoek!
Zo kwam er een einde aan een innemende reis, waarbij we altijd weer onder de indruk zijn van de inzet van de vele mensen ter plaatse.
Natuurlijk past hier ook een grote dankjewel
aan al onze sponsors. Dankzij jullie kunnen zo’n mooie projecten worden verwezenlijkt.
Mijn vorig bezoek aan India dateert van 10 jaar geleden. Het is deugddoend dat ik op alle vlak zoveel vooruitgang zie. We zijn goed bezig,
maar moeten alert blijven en volhouden!
Vanuit Ranchi namen we dan met ons drie een binnenlandse vlucht naar
New Delhi. Hier namen we afscheid van Father George die tijdens ons verblijf in Jharkhand zorgde voor een uitstekende en onvergetelijke reis.
Jacques bleef er nog een week.
Stéphanie en ikzelf keerden huiswaarts.
Nietsvermoedend gingen we nog een lange nacht tegemoet!! We hadden onze nachtvlucht om 01u50 vanuit New Delhi, om 06u15 in München en om 10u20 in BXL. Dit was echter de planning!
We vertrokken al met 1u vertraging. We landden in Frankfurt (München was ondergesneeuwd en lag zo volledig plat). We stonden meer dan drie uur in de wachtrij voor een re-booking.
We landden pas om 17u30 en konden om 18u30 op de trein….Oef!
Om 21u30 waren we fysiek thuis, maar in gedachten verbleven we nog in India bij al het positieve dat we mochten beleven.
Dit gevoel blijft diep in ons binnenste, het zal ons nooit verlaten!
Fien De Brabandere
Stéphanie Ameloot